ชีวิตคือละคร/인생은 무대

ชีวิตคือละคร/ life is drama

 

ตัว ของเรา เป็นใครกันแน่

Who exactly is our body?

เฝ้า เปลี่ยนแปร ชีวิต ทุกวันไป

Keep changing your life every day.

สุด แต่เขานั้นให้

best, but he gives

บทบาท วาดไว้ สวมใส่ ให้เดิน

Roles, draw them, wear them, walk

วันนี้จน มืดมน เหลือที่

Until today, until the darkness remains

แต่พรุ่งนี้ มั่งมี แสนเพลิดเพลิน

But tomorrow will be rich and enjoyable.

ความ ผิดหวัง บังเอิญ

disappointment by chance

ที่ต้อง เผชิญ เขาวาง ให้เดินเต้นไป

to face, he puts them to walk and dance

*.... พอ ปิดม่าน เวที

Close the stage curtain

โอ้...ตัวเราหรือนี่ ผิดแผก แหวกแนว ไฉน

Oh...is this me or is this different?

หลงเพลิน บทบาท ลีลาเรื่อยไป

Passionate about the role

ลืมว่าโลก นี้ไซร้ ใครรู้ บทตอน

Forget that this world knows who knows the chapter

ครั้น หวนคืน ยืนยังที่เก่า

When he returned, he stood still in the old place.

ดั่งคืนเหย้า อบอุ่น เหมือนคราวก่อน

Like homecoming, warm like before

ยิน แต่เสียง วิเวกวอน

hear but the sound

กู่เพรียก สะท้อน ละครเล่น จนสิ้นใจ

cry out, reflects, plays until the end of his life.